Nominatie Dutch Pet Award voor Het Hulphondenhuis van Aeres Hogeschool Dronten

Hulphonden kwispelen in Dronter studentenhuis

Date

Aan de muur hangt een whiteboard waarop keurig staat wie aan de beurt is om te koken, boodschappen te doen of schoon te maken. Tot zover niets geks, al doet het veiligheidshekje tussen de keuken en bijkeuken wel vermoeden dat het geen regulier studentenonderkomen betreft. Dat wordt onderstreept bij binnenkomst. In welk ander studentenhuis wordt bezoek immers verwelkomd door enthousiast blaffende en kwispelende viervoeters? Alsof Tommie, Tynke en Tierra willen zeggen: ,,Welkom in Het Hulphondenhuis."

Sinds september wonen vier studentes Diergezondheid en management in een huis in het buitengebied van Dronten. Met evenzoveel hulphonden in spé. Het is het eerste Hulphondenhuis in Nederland, een pilot van Aeres Hogeschool en Stichting Hulphond Nederland. Bedoeld als een alternatief voor de trainingsperiode die de hulphonden in opleiding normaliter in de kennel van de stichting volgen. 

Als puppy van zeven weken oud gaan ze naar een gastgezin. Na ongeveer een jaar is de viervoeter dusdanig opgevoed dat ze naar het opleidingscentrum van de stichting kan. ,,Maar in de praktijk kan de overgang van een huiselijke situatie naar een kennel lastig zijn. Met het Hulphondenhuis hopen we een alternatief voor de kennel te bieden, maar ook willen we onderzoeken of er verschillen zijn tussen de honden die in het opleidingscentrum verblijven en deze vier", legt Jessica van den Hurk van Stichting Hulphond uit.

 

Toevallig

Studentes Daphne Verdoorn en Demi Kalfsterman waren al vroegtijdig bij de pilot betrokken. Tot kerst is Daphne verantwoordelijk voor de zwarte labrador Tierra en hoort poedel Tynke bij Demi. Op de eerste schooldag, toen de hulphonden in Dronten arriveerden kreeg Nikki Mons min of meer toevallig labrador Tommie in haar schoot geworpen. ,,Achteraf blijkt dat we allemaal een hond hebben gekregen die bij ons past." 

Alleen Amanda Veleman is even 'in between dogs'. Ohras bleek een intensievere training nodig te hebben dan zij in het studentenhuis kon bieden en is daarom terug gegaan naar het opleidingscentrum. Aspirant-hulphond Mila kan ieder moment komen. Ze telt de uren af. ,,Als de anderen met hun hond knuffelen zit je er hier in huis ook maar een beetje bij."

Zwaar

De vier studentes hebben aan de training van de honden naar eigen zeggen een 24x7 baan. Náást hun hbo-opleiding. Komt bij dat drie van de vier meiden tot en met de zomer nog niet op kamers woonden. ,,De eerste maand was echt zwaar", verzucht Nikki Mons. ,,Het was allemaal zo intensief. Ik dacht om 20.00 uur vaak 'mag ik al naar bed?'." 

 

Uitgaan

Nu de honden en hun baasje gesetteld zijn in het studentenhuis en een soort dagelijkse routine hebben gevonden, is het minder zwaar, vinden ze. En is er ruimte voor een feest van de studentenvereniging of een avond stappen. Maar de hulphonden zijn dit schooljaar het middelpunt van hun bestaan. Ook in de avonduren, de weekends en de vakanties. Dus na een kroegavond moeten ze gewoon vroeg uit de veren om hun hulphond uit te laten. Dat doen ze zonder morren. ,,Als je echt heel moe bent, ga je gewoon weer even liggen na het uitlaten", relativeert Daphne.

Ze voelen het als een hele verantwoordelijkheid die op hun schouders rust om de honden klaar te stomen voor het echte werk. Stichting Hulphond zet viervoeters in als therapie-, adl-, epilepsie of ptss-hond. De een is bij uitstek geschikt om mensen met een fysieke beperking te helpen bij de activiteiten in het dagelijkse leven. Een ander is juist meer een signaleringshond voor mensen met epilepsie of een posttraumatische stress-stoornis en weer een ander heeft talent om, samen met een therapeut van de stichting, kinderen met gedrags- en ontwikkelingsproblemen te helpen. Kortom, het is zoeken naar de X-factor van elke hond. Na de fase in het studentenhuis worden de viervoeters beoordeeld en gematcht aan een cliënt. Vervolgens krijgt de hulphond maatwerktraining afgestemd op zijn toekomstige baas of taak. 

 

Gehecht

Het duurt niet lang meer of de vier honden gaan terug naar de stichting de beoordeling en matching. ,,Ze hadden vooraf gewaarschuwd dat we ons niet te veel moesten hechten aan de honden, omdat ze maar tijdelijk bij ons zijn. Dat werkt alleen niet echt. Je bouwt toch een band op", ervaart Daphne. ,,Tierra zal altijd speciaal voor me zijn, want ze is mijn eerste hond. Het afscheid wordt een moeilijk moment. Gelukkig weten we dat ze iemand straks erg gelukkig gaat maken, die haar hulp heel hard nodig heeft." Nikki valt haar bij. ,,Gelukkig krijgen we snel een andere hulphond om te trainen. Dat geeft afleiding."

Foto 1: V.l.n.r.: Demi Kalfsterman (met Poedel Tynke), Amanda Velema, Nikki Mons (met de bruine labrador Tommie) en Daphne Verdoorn (met Labrador Tierra). © Foto Freddy Schinkel
Foto 2: Nikki Mons met de bruine labrador Tommie. © Foto Freddy Schinkel

Bron tekst en foto: De Stentor.nl © Foto Freddy Schinkel
2 november 2017

Talent voor groei